Μία μητέρα, σύμφωνα με τον ψυχαναλυτή και παιδοψυχίατρο D.Winnicott, δεν χρειάζεται να είναι άριστη ούτε καν πολύ καλή αλλά “αρκετά καλή” ώστε να το παιδί να περάσει ομαλά και ικανοποιητικά τα στάδια της ανάπτυξης. Δεν υπάρχει τελειότητα στην ανθρώπινη φύση και έτσι και ούτε μία μητέρα μπορεί να είναι τέλεια όσο και αν το θέλει. Αυτό που μπορεί, είναι να είναι “αρκετά καλή”. Αυτό σημαίνει ότι αναπόφευκτα θα ματαιώνει το παιδί αλλά με τρόπο μη καταστροφικό ενώ πάντα θα προσπαθεί να εμπεριέξει και να ικανοποιήσει τις ανάγκες του παιδιού, να έχει συνέπεια και σταθερότητα στην παροχή φροντίδας, να είναι σταθερή και ψύχραιμη στον χαοτικό κόσμο του βρέφους, να αφουγκράζεται ανάγκες και επιθυμίες του βρέφους και όχι δικές της, να μπορεί να “εξηγήσει” τον ψυχισμό του παιδιού χωρίς κριτική και γενικά να είναι για το παιδί μία σταθερή φιγούρα που ανακουφίζει και ενθαρρύνει χωρίς προϋποθέσεις στην αγάπη. Μία αρκετά καλή μητέρα προσπαθεί να συντονιστεί με το παιδί, να το καταλάβει και να το υποδεχτεί με όλον τον εαυτό του. Τέτοια χαρακτηριστικά καλείται να έχει και ένας θεραπευτής να είναι δηλαδή κατά αναλογία με την μητέρα, ένας “αρκετά καλός θεραπευτής”.
Ένας “αρκετά καλός” θεραπευτής
- Υποδέχεται και αποδέχεται τον ψυχικό κόσμο του θεραπευόμενου.
- Εξηγεί χωρίς να κρίνει τον ψυχικό κόσμο του θεραπευόμενου.
- Μαζί με τον θεραπευόμενο ψάχνουνε για τα πως, τι και γιατί.
- Δίνει χώρο και χρόνο στον θεραπευόμενο ώστε να ξεδιπλώσει την ψυχική του πραγματικότητα.
- Παρέχει ασφάλεια στην διαδικασία της θεραπείας.
- Παρέχει συνέπεια, όρια και σταθερότητα στο θεραπευτικό πλαίσιο.
- Δεν περιμένει από τον θεραπευόμενο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του.
- Σέβεται τα όρια του και τα όρια του θεραπευόμενου.
- Έχει υπομονή τόσο για την ψυχική αποκάλυψη του θεραπευόμενου, όσο και για τα αποτελέσματα της θραπείας.
- Δεν είναι απόλυτος και παντογνώστης.
- Παραδέχεται τα λάθη του και το γεγονός ότι δεν είναι τέλειος.
- Δεν καθοδηγεί την ζωή του θεραπευόμενου και δεν συμβουλεύει.
- Προσπαθεί να συν-αισθανθεί τον ψυχισμό του θεραπευόμενου.
- Προσπαθεί να “κάτσει” μαζί του στο σκοτάδι, στον φόβο, στην μοναξιά …
- Προσπαθεί να καταλάβει τις ασυνείδητες ανάγκες του θεραπευόμενου και τους τρόπους που της μπλοκάρει.
- Δίνει στον θεραπευόμενο τον χώρο να αντιληφθεί το ποιος είναι, τι κάνει και γιατί.
- Αφήνει τον θεραπευόμενο να δει τις ψυχικές του συγκρούσεις και να βρει τον δικό του δρόμο προς την επίλυση τους.
- Αφήνει τον θεραπευόμενο να ανακαλύψει όλα τα κομμάτια του εαυτού του.
- Συνοδεύει τον θεραπευόμενο στον τραυματισμένο του ψυχικό άξονα και προσφέρει ασφάλεια στην επεξεργασία του τραύματος.
- Καλεί τον θεραπευόμενο να ανακαλύψει την δύναμη του.
- Καλεί τον θεραπεύομενο να πάρει πρωτοβουλία και δράση όταν είναι έτοιμος να το κάνει.
- Αφήνει τον θεραπευόμενο να κάνει πισωγυρίσματα και να αντισταθεί στην θεραπεία αν αυτό τον κρατά ασφαλή.
- Δεν κατευθύνει και δεν πιέζει τον θεραπεύομενο σε μία θεραπευτική κατεύθυνση.
- Εντοπίζει τις δυσκολίες του θεραπευόμενου στην διαδικασία της θεραπείας χωρίς να τον κρίνει.
- Επεξεργάζεται τα συναισθήματα του τα οποία γεννιούνται μέσα από την θεραπευτική σχέση.
- Δίνει στον θεραπευόμενο τον χρόνο και χώρο να ανακαλύψει επανορθωτικά βιώματα.
- Επιδιώκει μία επανορθωτική σχέση με τον θεραπευόμενο.
- Έχει αυξημένη αντίληψη, συναισθηματική κυρίως, στο τι γίνεται στο εδώ και τώρα κατά την διάρκεια της συνεδρίας.
- Σέβεται και προστατεύει την θεραπευτική σχέση.