Η βία μέσα σε ένα ζευγάρι συνηθίζει να εκδηλώνεται μέσα από ένα μοτίβο όπου διακρίνονται 3 φάσεις. Είναι ένα μοτίβο που έχει παρατηρηθεί σε πολλά ζευγάρια εντός ή εκτός γάμου όπου λαμβάνει χώρα κακοποίηση του ενός συντρόφου (συνήθως της γυναίκας).
Στην πρώτη φάση είναι η κλιμάκωση της έντασης. Ο θύτης αρχίζει να ενοχλείται έως και να νευριάζει με ασήμαντα πράγματα με αποδέκτη τον/την σύντροφο του. Εκδηλώνει όλο και περισσότερο θυμό στην/στον σύντροφο. Ο σύντροφος προσπαθεί να κατευνάσει την κλιμακούμενη ένταση και πολλές φορές νιώθει ενοχικά. Προσέχει τις κινήσεις του και φοβάται. Ένα άγχος καταλαμβάνει το θύμα όπου εκδηλώνεται με ταχυπαλμία, αυπνία, στομαχικές διαταραχές, απώλεια όρεξης κ.α.
Στην δεύτερη φάση η ένταση εκρήγνυται. Σαν να μην μπορεί να κρατηθεί ο έλεγχος και όλη η ένταση πλέον βγαίνει αφιλτράριστα και χωρίς έλεγχο από τον θύτη με δέκτη το θύμα. Σε αυτήν την φάση μπορεί τα πράγματα να ξεφύγουν πολύ και να έχουμε περιστατικά σωματικής κακοποίησης μέχρι και δολοφονία. Στην φάση αυτή το θύμα νιώθει απελπισία, θλίψη, φόβο, πόνο και εξευτελισμό. Μπορεί το θύμα να νιώθει επίσης ένοχο για το περιστατικό βίας, ότι το ίδιο το προκάλεσε. Επίσης, πολύ σύνηθες είναι η άρνηση του περιστατικού και της σοβαρότητας του και από τους δύο συντρόφους.
Στην τρίτη φάση έρχεται η συμφιλίωση του ζευγαριού (“Περίοδος του μέλιτος”). Ο θύτης στην προσπάθεια να μην χάσει την/τον σύντροφο και για να “επανορθώσει” ζητάει συγνώμη, υπόσχεται ότι δεν θα το ξανακάνει, βρίσκει δικαιολογίες για την συμπεριφορά του και επιβεβαιώνει την αγάπη του προς τον σύντροφο με ρομαντικές κινήσεις εντυπωσιασμού. Το θύμα νιώθει ότι όλα είναι ξανά όπως πριν καλά, νιώθει ότι είναι αξιαγάπητο και ποθητό για τον σύντροφο του και αισιοδοξεί για το μέλλον της σχέσης.
Ο θύτης συνήθως είναι άτομο που έχει το προφίλ “του καλού παιδιού” στον έξω κόσμο και έτσι το θύμα νιώθει ότι αν μιλήσει δεν θα βρει υποστήριξη από το εξωτερικό περιβάλλον. Επίσης καλλιεργείται από τον θύτη προς το θύμα μια αίσθηση ότι το θύμα είναι αδύναμο και αβοήθητο από τον περίγυρο του. Μπορεί να το αποκόψει με χειριστικό τρόπο από τους οικείους του. Ακόμη ο θύτης προβάλλει στο θύμα όλα τα δικά του αισθήματα ενοχής και ντροπής για τις βίαιες πράξεις του και αντί να νιώθει ο θύτης ένοχος, νιώθει το θύμα. Το θύμα νιώθει σαν το κακό παιδί που άξιζε την τιμωρία. Γενικά πολλές κακές πλευρές του θύτη εκτοξεύονται ως κατηγορίες και κριτική στο θύμα. Ο θύτης μπορεί να κατηγορήσει το θύμα για αναξιοπιστία ενώ είναι ένα δικό του χαρακτηριστικό και όχι του θύματος.
